(Image: https://pixabay.com/images/id-4292367/ )
Ik heb er even uitgelegen. Een behoorlijke griep. Tot en met wartaal uitslaan aan toe. Lekkage gehad en meteen een verbouwing daardoor. Wat snel moest gebeuren voor de verhuizing van mijn moeder. Lekker druk dus. Maar we zijn er weer.
Het leven loopt weer goed. En we zijn heppie. Mijn moeder komt binnen een paar dagen echt bij ons wonen. De spullen zijn er al. We hebben er allemaal veel zin in. Het is praktisch, maar vooral ook gewoon fijn om je moeder dichterbij te hebben. Zo kunnen we elkaar nog een beetje in de gaten houden.
Ik heb nieuws gekregen waar ik nog aan twijfel hoe positief het is. Ik heb een glutenallergie, suikerallergie en allergie voor cacao. Het goede nieuws is dat ik me echt al beter voel omdat ik nu ruim drie weken me hiervan zo goed mogelijk onthou. Deze stoffen zorgen er namelijk voor dat mijn darmen niet goed werken en de symptomen van de Lyme en Pfeiffer extra opleven.
Het slechte nieuws is dat ik echt leefde op cacao. Ik dacht al slim te zijn door geen repen chocola meer te kopen, maar schepjes cacao door mijn havermout als ontbijt te doen. Of door mijn koffie. Die schepjes konden soms ook echt wel scheppen zijn. Het is wat bitterder dan een chocoladereep. Maar het went en was een goed alternatief.
Cacao heeft ook heel veel goede eigenschappen:
Voordelen Cacao
- Het bevat magnesium, koper en ijzer
- Heeft een positief effect op de bloeddruk en bloedcirculatie
- Het zorgt er voor dat er gelukshormoontjes worden aangemaakt
- Het is stressverlagend
- Het ondersteund bij afvallen
- Het bevorderd je energieniveau
- Het heeft een positief effect op de huid
- Het werkt antibacterieel en beschermt je tandglazuur
- Het is ontstekingsremmend
- Het helpt tegen hoest.
(Bron: https://www.puurfiguur.nl/cacao/ )
Hoewel het dus voor een ander ontstekingsremmend werkt is dat voor mij dus het tegenovergestelde. Geen chocoladekoekjes meer voor mij.
Ik ben er ook echt achter gekomen dat ik er af moet blijven. Tijdens de verhuizing van mijn moeders spullen had ze allemaal lekkernijen op tafel staan. En toen alle helpers in een andere ruimte waren kon ik me niet meer beheersen. 1 Oreokoekje. Dat is toch niet zo erg? Maar ja, 1 werd 3. In mijn ogen nog steeds niet veel. Ik kan makkelijk een half pak op. Alleen de volgende dag voelde ik het meteen weer in mijn lijf. Spierpijn en hoofdpijn. En daar was ik nou net een week van af. Ik ga me dan ook maar houden aan het dieet.
Met mijn conditie gaat het ook wel lekker. Ik ben aan het sporten in babystapjes. Maar die stapjes gaan nu goed. Nu twee keer in de week fanatiek rijden met Flin. Verder 4 dagen in de week 5 minuten hardlopen op de loopband. Nu nog echt hard lopen. Maar het tempo begint al te groeien. Verder 5 minuten joga. En een reeks van lunges, squats, sit-ups en crunches. Ik sport maar een kwartier per dag. Maar het helpt en ik hou het vol. Dit ga ik zo een maand doen en dan kijken of er een tandje bij kan. Voor de fanatieke sporter is dit natuurlijk een peuleschil. Maar voor iemand die revalideert is het een uitdaging en overwinning.. Ik ben er best blij mee en trots op.
Met Flinstone gaat het ook heel goed. Hij glanst als nooit te voren. Hij is jolig en vrolijk als een puppy. En hij blijkt een stuk atletischer te zijn dan ik dacht. Door zijn blessures durfde ik nooit echt door te pakken. Vreselijk bang dat hij weer kreupel zou worden. Maar onder begeleiding van een hele fijne dressuurinstructrice pakken we nu echt door. Gelukkig leeft meneer voor complimentjes. Dus al prijsend en belonend doet hij de gevraagde opdrachten. Met de oren vrolijk naar voren. Ik ben super trots op mijn grote vriendelijke reus.
Droppie heb ik ook op dieet gezet. Hij kreeg chronisch te veel voer en begon op een pluche balletje te lijken. Om hem gezond te houden krijgt hij nu dus een stukje minder. Meneer is het er alleen niet echt mee eens. (Zie foto) En begint zo’n anderhalf uur voordat hij voer moet krijgen al met slijmen en kopjes geven voor wat lekkers. Een half uur van te voren gaat het over in wat dwingender gemauw, of eigenlijk gewoon gekrijs. Maar ik zet door. Hoe snoezig hij ook is, ik laat me niet verleiden, want het is voor zijn bestwil. Hij begint er nu al wat aan te wennen.
De costumière opleiding gaat redelijk. Ik had een paar goede weken. Maar nadat ik dat zei had ik ineens echt een dag dat ik twee linker handen leek te hebben. Toch krijg ik er steeds meer handigheid en lol in. Vanaf komende zaterdag krijgen we Textielwarenkennis. Dan leer je allerlei stoffen kennen. Ik kijk er erg naar uit. Het lesboek heb ik al. Ik wist niet dat er zooo veel verschillende stoffen waren.
En dan de bruiloft… Die komt al dichterbij. Eigenlijk alle voorbereidingen getroffen. Behalve een vrij essentiële: de trouwambtenaar. De gemeente bood er verschillende aan en niemand kon. Toen hadden we er een, maar die meldde zich toch weer af. Dus het werd spannend. Ik had al het idee om gewoon op maandag gratis te trouwen met de getuigen er bij en op de feestdag voor de vorm iemand de ceremonie te laten doen. Maar ik heb toch brutaal nog even een dame aangesproken waar ik eerder al contact mee heb gehad. Ze wilde het toch wel doen. Dus haleluja, we kunnen trouwen!!!
Zo zijn we weer bijgekletst. Op naar de volgende belevenissen…
