Dag 1
We zijn aangekomen in Schoorl. Even een paar daagjes er tussenuit samen met mijn vriend. We waren veel te vroeg op weg. Het was nog ochtend en we konden pas om 15:00 op de kamer. Een goede reden om een toeristische route te nemen. Eerst bij Zaandam even langs de Zaanse Schans, maar wel alleen vanuit de auto omdat het een lekkere grijze druilerige dag was. Dus oh’s en ah’s van afstand over de omgeving.
Vervolgens door naar Krommenie. Daar zit een leuk restaurantje langs de weg; De krokodil. Gezellig en met Spaanse invloeden. We gingen dan ook voor de tapaslunch, ondanks ons al grote ontbijt. Maar ja, het zag er zo aantrekkelijk uit en het is vakantie, dan mag het. Even niet denken aan de weegschaal. Het eten was heerlijk en de sfeer gezellig.
Toen weer verder op weg. Nog steeds te vroeg in Schoorl. We kwamen via een kronkelweg onder aan de duinen bij ons hotel:, Fletcher Hotel Jan van Scorel. Dus de auto geparkeerd en gelijk de omgeving even verkend. Een stukje de duinen in. Wat prachtig is het hier zeg!
Commercieel hebben ze het goed bedacht, want er staan een bezoekerscentrum van waaruit alle wandelroutes lopen. Een leuk centrum voor kinderen, met veel te zien en te beleven. Voor volwassenen is er ook genoeg te zien. Informatie over vogels, bomen en allerlei natuurverschijnselen.
Maar ook spiritueel wordt er genoeg aangeboden. Orakelkaarten, kristallen en stenen, boeken over spiritualiteit. Vooral de stenen trokken mij. Niet vanwege spirituele redenen. Maar meer nostalgisch. Mijn oma was echt een stenen verzamelaarster. Ik heb nooit gevraagd waarom eigenlijk. Waarschijnlijk had het niets spiritueels. Daar was destijds nog vrij weinig van bekend. Tenminste in onze kringen. Ik heb in de winkel dan ook een woestijnroos en een ruwe amethist gekocht. Gewoon als aandenken aan oma en om thuis mooi ten toon te stellen.
Amethist
De amethist is van de macrokristallijne kwarts-familie.
Werking
Beschermend en zuiverend. Bevordert zelfinzicht en eerlijk zijn naar jezelf toe. Het geeft inzicht in emotionele processen.
(Bron: https://www.spiritualgarden.nl/zoek-op-steen/edelstenen-a/amethist/ )
Woestijnroos
Een mineraal wat ontstaat als grondwater met gips of bariet aan de oppervlakte komt en daar snel verdampt.
Werking
Geeft balans en helpt om je basis te ontspannen. Zuiverend en opent je bewustzijn.
(Bron: https://www.blijeboeddha.nl/edelstenen/woestijnroos/ )
Vervolgens zijn we het duingebied ingelopen en meteen via een hele steile trap omhoog gelopen. We kwamen op een punt wat 55,4 meter boven NAP ligt; de hoogste duinen van Nederland. Helaas was het zo druilerig en was het uitzicht mistig. Maar toch was het uitzicht vrij indrukwekkend. Ook is de omgeving gewoon prachtig.
Na even gelopen te hebben besloten we weer naar beneden te gaan. We waren inmiddels ongeveer drie kwartier onderweg. Omdat we veel aan het klimmen waren, maakten we eigenlijk niet eens zo veel kilometers. Het was wel heel intensief. Bovenaan de trap was ik aan het hijgen als een paard. Maar het was heerlijk daar.
Beneden zijn we in de shop nog even wat gaan drinken en daarna naar het hotel. Het universum wilde zeker meedenken bij dat wij deze vakantie veel wilden lopen. Want we kregen een kamer in het uiterste van de receptie af gezien, drie lange gangen door was en dan ook nog de laatste kamer. De kamer was de wel moeite wel waard. Je kwam eerst zelfs in een voorhalletje om dan pas het slaapgedeelte te betreden of om rechtsaf naar de badkamer met bad te gaan. Ook was het stijlvol warm ingericht. Hier kunnen we ons wel de komende dagen vermaken.
De rest van de dag zijn we in het hotel gebleven. Bij de boeking zat er èèn drie gangen diner. Dus die hebben we meteen de eerste avond genuttigd. En ondanks het vele eten van de hele dag ging het er nog best in.
Dag 2 - 22.977 stappen / 16,1 KM
Wandeldag! Nou moest het gaan gebeuren! We hadden al gecheckt welke routes er waren. We zouden de blauwe route nemen. Een route van 10,55 km door de Schoorlse Duinen naar zee. Dus mijn boots aan. Lekker stevig en met een bontrandje. Dikke lange jas. Hoewel het rond de 10 graden was stond er een flinke wind, dus ik was goed voorbereid.
Ik wist niet dat de Schoorlse duinen zo’n groot gebied was. Zoals precies bij mij past had ik me totaal niet ingelezen waar we nou eigenlijk naar toe gingen. Een paar jaar eerder waren we in Julianadorp geweest. Maar deze duinen waren nog twee keer zo breed.
Het eerste stuk hadden we de dag ervoor ook gelopen. Mooie paden met links en rechts heuvels en hoge bomen. De paden lekker stevig. De wind raakte ons zo ook niet echt want we werden beschut door de duinen. Toen kwamen we bij een wat meer open stuk. Lagere begroeing. De wind was wat sterker. De paden werden ook wat minder hard. Maar wat een mooie omgeving!!!
We hadden de route naar zee en na elke heuvel dachten we er te zijn. Dat duurde wel even. Hoe dichter we bij zee kwamen, hoe zwaarder het lopen werd. De paden werden steeds minder recht en hard en door de wind waren we ook regelmatig aan het zandhappen. Mijn vriend moest me een paar keer beet grijpen anders was ik om gewaaid.
Het was wel ontzettend leuk. De zon scheen en we hadden alle tijd. Een heerlijke besteding van de vrije dagen.
Zo liepen we verder. Op een gegeven moment hadden we toch het punt bereikt dat we zeker wisten dat achter de volgende heuvel de zee lag. Er kwam een wat ouder stel ons tegemoet. Ze begonnen vol enthousiasme over de omgeving te praten en wensten ons succes met de laatste meters naar zee. Zij hadden de route die wij liepen tegengesteld genomen. Zij hadden het zwaarste punt gehad.
Nu was het onze beurt. Even doorploeteren en daar was het pad naar zee!!!!
Hier was het helemaal feest. We konden schuin tegen de wind in gaan staan. De golven hoog en hard razend. Een geweldig uitzicht. Alleen niet heel relaxed om van te genieten bij windkracht 8.
Het wandelpad leidde ons niet heel lang over het strand. Gelukkig was het eb. Want ik denk dat we bij vloed niet eens op dat strookje strand hadden kunnen lopen op dat moment. Dit was op de helft van onze wandeling. Allebei in een jolige stemming. Heuveltje op, heuveltje af. Soms springend over een obstakel. Soms even hangen aan de arm van mijn vriend voor steun.
Het was een pittige wandeling. We deden er gemiddeld ook maar 3 km per uur over. Dat is bijna de helft van wat we normaal doen. Onder de omstandigheden was ik wel trots. De duinen doorwerken is anders dan de heidegronden waar we normaal lopen.
Deze 10 km wandeling was dan ook wel voldoende. Mijn loopschoenen begon ik ook wel te voelen aan mijn voeten. Ze zijn mooi en nog vrij nieuw. Misschien had ik mijn oude versleten boots mee moeten nemen.
Na de wandeling zijn we nog een stukje Schoorl in gelopen. Inmiddels was het wel lunchtijd geweest en we hadden het ook wel verdient om even te gaan zitten.
We kwamen bij een tentje uit in de kern van Schoorl. Duinberk B&B hotel en Brasserie. Het was een beetje apart. Als je binnenkwam had je niet het idee dat het een restaurant was. Er stonden wel tafels. Maar het leek meer op een gezellig buurthuis. Met een leestafel. Schilderijen aan de muur. Een volière. Het was een bonte verzameling.
Behalve koffie hadden we ook wel zin in een lekkere maaltijd. Die bleek bijzonder goed verzorgt. Geen kleine porties en erg smaakvol. We kwamen weer goed op krachten.
Toen moesten we weer even een stukje lopen om terug bij het hotel te komen. Ondanks de pauze wilden mijn voeten nog wel meer rust. Wat ik best vreemd vond, want we lopen zo vaak. En ook wel meer dan 10 km. Maar duinklimmen is duidelijk een andere sport!
Het hotel bood wel de ultieme ontspanning…. SAUNA!! We gingen nog voor het avondeten en hadden een ruime cabine voor onszelf. Dan hoef je gelukkig ook niet stil te zijn. Al kwam er na de wandeling niet heel veel geluid meer uit ons beiden.
Na deze lekkere ontspanning waren we wel weer bijgekomen. Het was inmiddels weer tijd voor eten!
We gingen naar een vriendelijk klinkend plaatsje: Groet. Ik had er nog nooit van gehoord. Maar het klonk wel leuk. Het was binnen 10 minuten rijden van het hotel en zat zelfs aan dezelfde straat. Maar dan een aanta km verder op.
We hadden gekozen voor Café restaurant Mereboer. Ik was gevallen voor de bourgondische dinerkaart. Er stond genoeg lekkers op.
Via de ingang kom je eerst in een soort kroeggedeelte waar ook nog tafeltjes stonden. Maar omdat er al wat heren aan de bar stonden en het daar drukker was besloten we door te lopen naar achteren. Volgens mij was dit een gedeelte waar ook wel voetbalwedstrijden op een scherm gekeken werd of andere gezellige bezigheden. Maar nu lag de focus op het diner. Het was erg sfeervol ingericht. Er ontstond meteen een romantische sfeer.
De dame die ons kwam bedienen was ook erg opgewekt en met een gezellig Noord-Hollands accent bracht ze onze bestellingen en kwam er ook af een toe een geintje tussendoor. Ik voelde me er helemaal thuis.
Liefde is… Samen eten delen. En dan hou ik echt van je!! Want ik deel mijn eten niet zo gauw. Ik hou er zelf te veel van. Maar hier serveerden ze een leuk plankje met diverse dingen van de kaart. Het was smullen. En dit was alleen nog maar het voorgerecht. We hebben het er dus maar weer van genomen.
Na het eten weer terug naar het hotel. Gelukkig gewoon met de auto. Geen geloop meer die dag. We hadden dag 2 goed besteed!
Dag 3 - 21.938 stappen / 15,7 KM
Een goede nacht. Beentjes weer uitgerust. De volgende wandeling. Nu de paarse route. De Duinheidewandeling. 11,76 km.
Dit was verder dan de dag er voor. Maar omdat deze wandeling alleen door duinen en heide heen ging leek het me makkelijker dan de wandeling van de vorige dag. Ook was de wind een stuk rustiger.
We begonnen weer vanaf het startpunt de Schoorlse Duinen. Het eerste stuk waren we inmiddels al heel bekend mee. Het pad volgde een stuk langs de route van de dag er voor. Op een gegeven moment boog het toch af. Zo kwamen we in een prachtig heide gebied. Het is bijzonder om te zien hoeveel landschapsverandering is in maar een paar kilometer. De zon was ook weer flink aanwezig. Het was gewoon een cadeautje om zo lekker buiten te lopen in de winter.
De wandelboots heb ik in de hotelkamer gelaten. Hoewel ze er voor gemaakt zijn had ik even genoeg van die logge dingen. Niet ideaal, maar mijn enige alternatief op dat moment, waren mijn laarzen. Een mooi cadeau van mijn vriend. Chique leren laarzen met een schattig blokhakje. Praktisch of niet. Ik liep er in ieder geval goed gestyled bij. Op dat moment liepen ze ook het lekkerst.
We liepen nu gemiddeld tussen de 4 en de 5 km per uur. Het ging een stuk makkelijker dan de dag er voor. Het was evengoed wel een uitdaging. Er werden spieren aangesproken die je normaal gesproken niet zo voelt. Onderweg kwamen we ook moutainbikepaden tegen, die zo steil omhoog gingen, dat het menselijk onmogelijk leek om dat fietsend te doen. Ik weet ook niet of het de bedoeling is om dat lopend te doen om vervolgens verder te fietsen. Dat zou ik namelijk wel doen. Ons pad liep soms ook behoorlijk steil omhoog of omlaag. Hiermee kregen we wel prachtige uitzichten. Deze route was zo anders dan die van de dag er voor. Op zijn eigen manier weer even mooi en leuk.
Hierna moest er natuurlijk weer gegeten worden. In Schoorl zelf zit een straat vol gelegenheden om lekker te tafelen. We gingen naar de gezellig uitziende Honky Tonk. De naam alleen al was grappig. De serre waar we gingen zitten was erg kleurrijk en keek uit op de klimduin.
De klimduin vond ik ook leuk om naar te kijken. Met een beetje fantasie waande je je in een skigebied en lag er sneeuw in plaats van zand. Het is best een mooie helling om van af te skiën. Alleen kwam je dan niet zo mooi uit als je niet goed bent in remmen.
We gingen weer een tableau delen. Het was een grote diversiteit van hapjes met vlees, vis en vega. Het was heerlijk. Vol enthousiasme gingen we er weer tegenaan. Met elke hap voelde we gewoon weer energie naar binnen stromen. We waren het er wel over eens dat de wandeling van deze dag een stuk milder was. Het was gewoon weer een dag van volop genieten.
Na het eten deden we een herhaling van de vorige dag. Lekker naar de sauna in het hotel. Weer gewoon met z’n tweeën in 1 cabine. Daarna opfrissen op de kamer om naar de volgende maaltijd te gaan.
We gingen weer naar de krokodil. Het plan was eigenlijk al dat we daar een keer het diner zouden doen. Omdat ze ook een groot aanbod tapas hebben. Maar we hadden op de heenreis ook al de Spaanse hapjes daar gehad en deze middag ook een behoorlijk aantal hapjes. We besloten á la carte te bestellen.
De zaak zat bomvol. Zo rustig als het de zondag er voor was, zo luidruchtig was het nu. Ik vond het wel gezellig aandoen. Het was goed dat we al hadden gereserveerd, want we hadden ook echt het enige vrije tafeltje.
Het was misschien niet het beste idee, maar het werd de mixed grill voor twee personen. Mijn buik zat nog enigszins vol van het middageten. We hadden dan wel behoorlijk wat kilometers gemaakt. Alleen woog de verbranding van het actieve bezig zijn niet op tegen wat we naar binnen werkten. Als het eten dan voor je neus staat en dat je het dan ruikt, ga je toch weer overstag. Het smaakte ook echt voortreffelijk.
Dit was echt de perfecte afsluiting van de vakantie. Lekker actief en lekker eten. Maar het mooiste… Weer nieuwe fijne herinneringen gemaakt samen.
