Nog voordat het officieel was vastgesteld, had ik zelf wel een idee dat ik AD(h)D had. Op google heb ik eerst de symptomen bekeken:
De term ADD werd in 1980 voor het eerst opgenomen in het handboek dat gebruikt wordt voor de diagnose van hersenaandoeningen (de DSM). Bij een wijziging in 1987 werd de naam ADD weer aangepast naar ADHD. De huidige naam ADHD-I bestaat sinds 1994.
- snel afgeleid zijn
- vergeetachtig zijn
- problemen met slapen: heel veel slapen maar overdag toch moe of slaperig zijn
- ander besef van tijd
- dagdromen
- overprikkeling
(Bron: https://www.hersenstichting.nl/hersenaandoeningen/add/)
Deze symptomen tikte ik allemaal wel aan. Maar het bleef wel vaag. Want dit zijn hele algemene klachten die iedereen op een moment wel heeft denk ik. Ook staat de term hersenaandoening me niet helemaal aan. Want dan klinkt het alsof je stuk bent.
Inmiddels ben ik er van overtuigd dat mensen met AD(h)D geen afwijking hebben, maar het werkt gewoon net even anders in de bovenkamer. En zijn wij dan degene die ‘stuk’ zijn? Want als je kijkt naar hoeveel mensen er AD(h)D hebben, en dat zijn alleen nog de mensen die gediagnosticeerd zijn, dan zou je bijna zeggen dat het de norm is. Een anders werkend brein is ook niet per definitie slecht. AD(h)D-ers zijn de meest creatieve mensen, juist doordat alle linken in de hersenen anders werken.
Gabor MatΔ, zelf ook gediagnosticeerd met AD(h)D, heeft me met zijn boek het verstrooide brein al vele inzichten in gegeven. (Voor meer info over het boek ga je naar mijn boekverslag: π Gabor Mate - Het verstrooide brein). Ook op youtube zijn vele filmpjes van hem te vinden waarop hij zijn visie geeft over AD(h)D.
Een andere bekende AD(h)D-er is Francien Regelink. Van Gabor Maté ben ik fan. Ik bewonder hem zeer vanwege alles wat hij heeft gepubliceerd. Maar Francien Regelink is wel mijn idool! Zij is ooit bekend geworden door haar boezem. Of eigenlijk de foto’s hiervan. In een tijd waarin het woord ‘sexting’ nog niet eens bestond leek het haar AD(h)D-brein een goed idee om naar de ‘coolste’ jongen van de school een foto zichzelf te sturen. Dit werd vervolgens in de hele school opgehangen. Iedereen kan zich voorstellen hoe je dan door de grond wil zakken. Maar Francien heeft het positief om weten te buigen en heeft het haar levenswerk gemaakt om mensen over sexting te informeren door spokesperson te zijn en de boeken ‘Francien, laat je tieten nog eens zien’ en ‘Help, ik sta online’.
Ik kende haar daar niet van. Zij is op mijn pad gekomen door haar boek ‘Druks; mijn (on)rustige leven met AD(h)D. (Voor meer info over het boek ga je naar mijn boekverslag: π Francien Regelink - Druks) Dit is een boek waar ik echt stuk om ging. Alleen al hoe zij beschrijft als er boodschappen moeten komen. Dat ben ik gewoon. Want waarom zou je één keer naar een supermarkt gaan als je ook drie keer kan. Nou ja, kunnen?! Het is gewoon soms noodzaak omdat je brein niet meewerkt bij de eerste twee bezoekjes aan de winkel en als je een goede maaltijd wilt hebben die dag, kan je beter de derde keer toch nog maar gaan.
Ik herkende me 100% in dit boek! Zo zijn de onderzoeken bij mij ook begonnen en blijk ik bijna 100% te scoren op de testen die AD(h)D uitwijzen. Alleen de h van hyper zit er gelukkig bij mij niet zo in. Geen onverwachte woedeuitvallen, niet heel druk praten (denk ik) en geen impulsaankopen (geen grote in ieder geval). Al moet ik zeggen dat ik wel wat meer drukker word naarmate mijn gezondheid toeneemt. Stilzitten is zoizo een dingetje. Wiebelende voeten of frunniken met de handen is gewoon standaard.
Het boek Druks heeft me dan ook geholpen met plaatsen hoe AD(h)D er dan dagelijks uit ziet. Het heeft me ook een stukje zelfacceptatie gegeven. Het is er en ik kan er niks aan doen. Dit is GEEN excuus: ‘’Ik ga niet zeggen, sorry ik ben te laat want ik heb AD(h)D’’. Maar het is wel vaak een oorzaak. Maar geen excuus. Ik doe er ook alles aan om nieuwe manieren te vinden om andere mensen zo min mogelijk last te laten hebben van mijn chaotische karakter. Soms lukt het en soms ook niet.
Ik bewonder Francien Regelink hoe eerlijk zij kan vertellen over haar ervaringen. Ze is in haar boeken volledig open. In het boek Druks beschrijft ze dan ook zonder gêne haar minpunten. Maar ze zet er ook bij hoe ze het betreurt dat ze met die minpunten andere mensen gekwetst heeft en zelfs is kwijtgeraakt. Dat raakt mij. Want hier herken ik mezelf ook in.
Maar ze lijkt mij bovenal een heel positief persoon. Van de nood een deugd maken. En zo zie ik mezelf dan ook weer graag. Momenteel is haar boek Druks2 af en kunnen hier pre-orders van besteld worden op www.druks.nl/pre-order. Ik ga het in ieder geval lezen.
