We hebben nog niet alle hobby’s besproken…
Ik ben ook altijd bezig met handwerken, tekenen en van alles maken. Als kind zijnde zat ik al bij mijn oom in de schuur om met hout van alles te fabriceren. Als mijn zus dan met de grote mensen binnen aan het kletsen was, wat ik saai vond, zat ik in de schuur me te vermaken en pakte alles waar ik maar mee mocht werken. Mijn beste creatie in die tijd: Een stoel met drie poten. Ik was trots!
Zo sjouwde ik mijn meesterwerken ook regelmatig mee naar huis. Waar mijn moeder me prees voor mijn kunsten, maar inwendig al zat te bedenken hoe snel ze van die troep af moest komen. Zo was mijn krukje ook ineens weg. Mijn moeders verklaring: ‘’Er zat houtworm in en dat vreet anders de andere meubels in huis op’’. Ik was eerst heel verdrietig dat mijn geweldige uitvinding zo in de container was gegaan. Maar ik wilde niet de schuldige zijn dat de rest van de meubels er aan zouden gaan. Ik slikte de smoes als zoete koek.
Gelukkig heeft ze heel veel werkjes, wat opvouwbaar in een plakboek kon, wel bewaard. Als ik dat terug kijk moet ik bekennen dat ik nooit een geboren Picasso ben geweest. Maar wel een 10 voor de inzet en het enthousiasme.
Waar ik wel al vroeg goed in was, was borduren. Mijn zus en ik waren in het weekend vaak bij onze oma en zij leerde ons van alles. Borduren, haken en breien. Eigenlijk is mijn zus de creatiefste van ons twee. Ze weet echt mooie dingen te bedenken. De uitvoering was ik dan weer beter in. Haar borduur- of breiwerkje vloog dan ook wel eens door de kamer als het niet lukte. En waar de meeste beginners steken lieten vallen bij hun breiwerk, wist zij er steken bij op te zetten en werd de sjaal steeds breder.
Op de middelbare school kregen we creatieve werkvormen: Handenarbeid, tekenen en textiele werkvormen.
Bij handenarbeid moesten we van hout een piramidehuis maken. Hoewel ik dochter van een timmerman ben en dacht in de schuur van mijn oom heel wat ervaring te hebben opgedaan, is er geen verdieping in het huis echt recht geworden. Het was dan ook een teleurstelling dat ik niet hoger dan een 6 er voor kreeg.
Tekenen in opdracht was ook niet best. Ik ben gewoon niet goed in exact doen wat er van me gevraagd wordt. Ik heb toen thuis stiekem iets overgetrokken. Maar de vrije opdrachten gingen heel goed. Al moet ik bekennen dat mijn inspiratie de tekeningen van mijn zus waren, die een paar jaar eerder die lessen ook had gehad. Waar ik goed kan creëren met stof, kan zij dat met potloden en papier.
Toen kreeg ik textiele werkvormen. Eerst hebben we een etui gemaakt. Die was heel leuk geworden. Helaas heb ik die niet meer. Ook nog een simpele tas. Maar daar weet ik nog weinig van. Wat ik wel nog heb en ook trots op ben, was een kussen van Winny de Pooh. Ik vond het vak geweldig!!!
Priegelwerk lag me wel. Ik kreeg van mijn zus dan ook liefkozend de bijnaam Frutsel. En dat ben ik. Ik kan me uuuuren vermaken met stoffen en kleuren. Borduren had eigenlijk altijd mijn voorkeur. Want daar kan je zulke mooie dingen mee maken. Hele schilderijen in kruissteek. Of mooie bloemen en vlinders in ingewikkelde steken. Het nadeel van borduren is echter dat je er best wel lang mee bezig bent. Dus voordat je een keer wat af hebt duurt best lang. Door de tijd heen heb ik wel al wat leuke dingen gemaakt. Mijn creaties vind je onder… https://www.chantyscositas.nl/creativamento.
Maar ik heb een nieuwe hobby gevonden!! Ik heb al een aantal jaar geleden een naaimachine van mijn moeder gehad. Alleen heb ik sinds de middelbare school geen naaimachine meer gebruikt. Dit was ook een heel ander model. Op school leek het meer op een fabriekstoestel.
Ik vond het een geweldig cadeau. Maar puur omdat ik eigenlijk nog geen idee had hoe er mee om te gaan, heeft het echt een paar jaar nog zelfs in de doos gezeten. Ik durfde het ook niet aan om met Youtube filmpjes te gaan testen. Want stel dat ik wat fout doe en het kapot gaat. Daar is het echt te duur voor! Al zou ik niet weten hoe je hem al naaiend echt stuk kan draaien. Maar ik had gewoon het lef niet.
Tot ik vorig jaar echt gericht op zoek ging naar een naaicursus. Die bleek best in de buurt te zitten en ook betaalbaar te zijn. Ik mocht gelijk een patroon uitkiezen en moest maar een stof kopen en nog wat benodigdheden. Het ging er gelijk ruig aan toe. Ik had verwacht met een oefenlap te beginnen. Misschien weer eerst een etui te maken. Neeee, gelijk een jurk!
Ik had er weinig vertrouwen in. Maar elke stap werd heel goed uitgelegd. Waar ik het mezelf wel moeilijk had gemaakt, is dat ik eigenlijk een rok had moeten uitzoeken en ik koos voor een jurk. Ik draag gewoon geen rokken. Dat zit nooit lekker met mijn heupen. En een rok voor een ander maken vond ik ook niks, want stel je voor dat het een lelijk ding werd. Dus een jurk. Maar dan ook een waar een voering in zat. In plaats van moeilijkheidsgraad 1 zat ik gelijk al weer op 3. Typisch Channy!
Op les ging het steeds heel goed. Als ik thuis dan wat moest doen wist ik zeker dat ik wat verpest had. Maar dan wist de instructrice het weer met een paar simpele oplossingen te fiksen. Het viel dus allemaal best mee. Het rokgedeelte van de jurk ging heel voorspoedig. Maar het bovenlijfje met voering heeft toch heel wat lessen gekost. En het is gelukt!!!! Ik kon het zelfs met mijn verjaardag aan. Wel met een paar foutjes. Maar die weet ik alleen te vinden. Dit was echt geweldig!
Ik besloot hier dan ook mee verder te gaan en ben sinds december begonnen met de opleiding costumière. Hier had ik iets te makkelijk over gedacht. Want ik had toch al een hele jurk gemaakt. Maar het zelf tekenen van patronen is toch een stukje gecompliceerder dan je op het eerste oog zou zeggen. Je ziet gewoon een plaatje van een rok. Maar de lijntjes moeten op de millimeter nauwkeurig op zoveel graden van elkaar worden getekend. Mijn eerste patroon van een rok kostte me dan ook 1,5 uur!!
Maar ik vind het ontzettend leuk en leerzaam en kijk er echt naar uit dat ik straks niet alleen een jurk kan maken, maar zelfs ook gewoon kan ontwerpen. Wordt vervolgd…
